Hoe is het zo gekomen dat onze grondlegger, Hironori Othsuka, uiteindelijk op de naam “Wado Ryu” is gekomen?

Er zijn hier een aantal zaken, dat we ons moeten realiseren, om het beeld te scheppen waarin dit heeft plaatsgevonden.

Japan kwam, na het definitief open breken van de grenzen in 1868, in een zeer roerig vaarwater. De samoerai was aan het verdwijnen en de Martial arts (krijgskunsten) waren niet langer een zaak voor de elite. Echter, het uitsterven van de normen en waarden zoals de samoerai die kennen liet nog even op zich wachten. Eigenlijk zijn deze aspecten door menig japanner geadopteerd. De samoerai van die tijd zagen hun macht weliswaar verdwijnen maar die kwam weer terug doordat menig samoerai familie vooraanstaande posities in de maatschappij gingen bekleden. Denk aan bankdirecteuren, hoge ambtenaren of grote firma’s zoals o.a. Daihatsu – Honda - Hyundai. Uiteindelijk heeft de tweede wereld oorlog ook nog bijgedragen aan het opleven van de normen en waarden van deze klasse.

Toen Hironori Othsuka werd geboren - 1892 - leefde een groot deel van de oude samoerai nog steeds. De vechtkunsten die werden beoefend kwamen vaak uit die groep krijgers. Hironori Othsuka had een oom die hem inspireerde met zijn verhalen uit de tijd dat hijzelf nog samoerai was. Je kunt je voorstellen dat de manier van trainen dus ook gericht was op de realiteit en bedoeld was om op het slagveld te kunnen overleven. Daarbij kwam dat Hironori Othsuka zich specialiseerde in Shindo Yoshin Ryu (SYR) een oude samoerai stijl.

Echter, Hironori Othsuka realiseerde zich dat de tijden aan het veranderen waren. Geen grote oorlogen meer met man tegen man gevechten en het dragen van wapens, zoals zwaarden, speren en pijl en boog was ook aan banden gelegd. Een heel andere tijd dus. Doordat Hironori Othsuka dit goed door had zocht hij naar de verandering zonder afbreuk te doen aan de principes, normen en waarden die in de krijgskunst aanwezig zijn. Velen, die laten ook hun stijl stichten, waren ook aan het zoeken. Hironori Othsuka heeft enkelen van hen opgezocht en mee getraind. De zaken die hij goed vond en binnen het kader pasten heeft hij geadopteerd of aangepast aan zijn visie over een Martial art die in deze tijd moest passen.

Zijn aanraking met karate was iets dat voor hem een aantal zaken kon aanvullen. In die tijd, tot 1922 ongeveer, was karate niet of nauwelijks op het “vaste” land van Japan aanwezig. Hier het woord “ vaste” gebruikt omdat Japan alleen maar uit eilanden bestaat. “Vaste” betekent dan ook de hoofdeilanden als Honshu en Hokkaido. Karate daar en tegen komt van Okinawa, een eiland bijna 400 km buiten Hokkaido, welk in de 19e eeuw door Japan is geannexeerd.

Een andere partij die een rol speelde in de vorming van de huidige stijlen en dus ook Wado Ryu was de Dai Nippon ButokuKai. Dit is een organisatie ter bevordering van het behoud van Japanse vechtkunsten. Net voor de tweede wereldoorlog hebben zij aan de diverse grootmeesters in spé gevraagd om hun stijl te laten registreren. Dat waren Shotokan, Goju Ryu, Shito Ryu en Wado Ryu dat toen Shinshu-Wado-Ryu-Karate-Jutsu heette.

Het aparte van deze registratie was dat de Butokukai alleen Wado Ryu als een Martial art registreerde terwijl de rest als Karate te boek ging. De vraag is waarom? Het belangrijkste argument om Wado Ryu als Martial art te bestempelen had te maken met hoe Hironori Othsuka de registratie regelde en naam het gekozen. Omdat hijzelf van het vaste land kwam en Wado Ryu voor een deel uit Kenjutsu maar voor het grootste deel uit SYR kwam heeft hij als zijn leraar de grondlegger van SYR genoemd op het aanmeldingsformulier, Yoshitoki Akiyama. Niet dat hij daar ooit les van heeft gehad omdat deze man meer dan 200 jaar eerder had geleefd maar omdat hij hiermee de link wilde aangeven met een eeuwen oude Japanse Martial art stijl.

Hironori Othsuka heeft ook een curriculum (lijst met technieken) ingediend die hij hier en daar liet verwijzen naar SYR. Daarnaast was de lijst zeer uitgebreid, zo uitgebreid zelfs dat hij in bepaalde onderdelen nooit les heeft gegeven. Maar de lijst was indrukwekkend genoeg om te worden geregistreerd als stijl.

Als laatste heeft Hironori Othsuka nog een link gemaakt naar het Martial art en vooral naar het Japans zijn. Dit zijn de  onderdeel “Wa” en “do” in de naam Wado. Een hele slimme naam . . . (het verhaal gaat dat Eriguchi hier een hand in had)

In tegenstelling tot de andere stijlen heeft de naam Wado een link naar Japan. Shotokan betekent “het huis van shoto”. Funakoshi, de oprichter van Shotokan was ook schrijver en had daar het pseudoniem voor - Shoto. Vandaar Shotokan. Goju betekent hard en zacht. Shito-Ryu, deze naam werd afgeleid van de twee belangrijkste leraren van de grondlegger Mabuni, te weten Itosu en Higaonna. 'Shi' komt van het kanji van Itosu en 'To' van het kanji van Higa. 

Wa staat voor een grote variëteit aan uitleg. Zo staat Wa allereerst voor Japan zelf. Wa is ook een concept van “vrede” of “harmonie”. Let wel dit is de Japanse uitleg van dit woord. Japan komt uit een periode van overheersing via een feodaal systeem, in dit geval krijgsheren. Door iedereen te overheersen en te streven naar een acceptatie van de rol of positie die je in de maatschappij hebt is er “rust”, “vrede” of “harmonie”. Deze harmonie was dus goed voor de krijgsheren niet per definitie voor de burgers. Een afgedwongen harmonie dus. Heel herkenbaar, als je denkt aan de huiselijke situatie. De ouder relatie naar kinderen is ook Wa. Als iedereen zijn plaats weet is er “harmonie”.

De verwijzing naar dit concept was voor de Japanners erg herkenbaar. Het concept dat Hironori Othsuka voorstond was dus de harmonie van zichzelf. Of wel de beheersing van je tegenstander. Als je zelf heerst over de situatie dan heb je harmonie – voor jezelf. Dit wil niet zeggen dat diegene waar je over heerst dat ook vindt. Maar dit staat gelijk aan winnen of in ieder geval niet overwonnen worden. Niet noodzakelijkerwijs heeft dit met vechten te maken.

Het tweede deel van het woord is “do” of “de weg van studie”. Ook een concept dat erg aanspreekt. In het Martial art van vroeger, en bij sommigen tegenwoordig nog, was het bestuderen van de techniek, het ontwikkelen, een doel op zich geworden. Met inachtneming van de concepten die het mogelijk maakt om te overleven is er een leermodel neergelegd.

De combinatie van deze twee concepten betekent dus zoiets als “op de Japanse manier” of “de weg om jouw harmonie te verkrijgen”. Hironori Othsuka heeft hiermee een heel slimme zet gedaan die zijn stijl een duw in de goede richting gaf. Een Martial art systeem die én de oude feodale gedachtegoed in zich heeft en zich heeft aangepast om in dit tijdsbeeld te passen. Gewoonweg geniaal en met grote visie.