Wanneer het spreken over de variaties van technieken of elementen zijn er twee concepten die moeten worden toegelicht, namelijk de concepten van omote en ura. Wat bijvoorbeeld de “standaard“ kumite gata tonen is de “omote“ kant. Omote betekent dat wat kan worden gezien, de buitenkant dus. In Japanse bujutsu is er altijd de „ura“ kant. Ura betekent omgekeerde kant, achterkant of binnenzijde en verwijst gewoonlijk naar variaties van omote. Er zijn altijd situaties waar omote niet werkt en de karateka moet dan zijn techniek aan ura kant moet aanpassen. De technieken en de principes van Ura zijn variaties die aan omote kant complementair zijn. (let wel: je moet wel eerste alles in het werk stellen om de omote versie eigen te maken. Voor jaren)

Omote (de publieke kant) en de ura (de prive kant) zijn een tweeling concept dat kan worden toegepast in vele aspecten van het dagelijkse leven. Omote verwijst vaak naar het imago van een individu, bedrijf of instituut dat zich naar de buiten wereld wilt presenteren. En zoals met enig imago, Omote is een compositie van Realiteit, mythe en leugens.

Maar er is meer: . . .
Ura is het tegenovergesteld van Omote. Het is de realiteit achter de Omote imago wanneer de mythe en leugens zijn weggelaten. Ura is de oude, uit elkaar vallend gebouw achter de facade. Het getouwtrek achter gesloten deuren, de spanningen tussen ouders en kinderen, of het sentimenteel en emotionele ontboezemingen van een dronkaard op een late avond trein. Ura wordt meestal gedekt door Omote; wanneer hij plotseling wordt blootgesteld, is er grote schade of schaamte wanneer waarheid achter het imago van Omote wordt voor iedereen wordt onthuld. De voorwaarden en begrip worden op grote schaal toegepast. Omote Nihon en Ura Nihon zijn termen die soms gebruikt om te verwijzen naar de geavanceerde kant van Japan (die kant aan de Stille Oceaan) - de publieke kant, die buitenstaanders zien - en de Japanse Zee kant die minder bevolkt en onderontwikkeld is - de private kant van Japan waar zogenaamd niemand aan wil blootgesteld.

In de feodale periode, werd het bepalen van de hoeveelheid land van grootgrondbezitters een manier om de rijkdom te bepalen. Dit was ook wel de Omotedaka of openbare evaluatie, maar Verhoging van de productiviteit en het bewerken van extra grond bracht vaak het reële rendement veel hoger, waardoor de houder rijker en mogelijk krachtiger was dan dat het leek.

Het bestuur van de dorpen in de feodale periode werden vaak overgelaten aan het lokaal bestuur zonder inmenging van de overheid. De dorpelingen tonen een publieke gezicht van eenheid en orde voor buitenstaanders en maskeren wellicht ernstige interne spanningen, zelfs geweld, maar het was belangrijk om de Omote voor het alternatief te behouden anders stuurt de regering een zwerm aan ambtenaren en Samurai om de situatie uit te zoeken. Dat zou tot meer moeilijkheden lijden.

Hoewel het concept van Omote kan worden bekritiseerd op grond van het feit dat het mogelijk maakt om in leugens te leven, zijn er een aantal voordelen. Bijvoorbeeld. Zo wordt veel meer zorg besteed, dan in de meeste Noord-Amerikaanse steden, tot het houden van een vrolijke winkel en een schone omgeving. Individuen en zelf hele wijken zijn op zichzelf aangewezen en bereiken de hoogst mogelijke standaarden en dit zorgt ervoor dat de buitenwijken er aangenaam zijn. Op hetzelfde moment, het brengt een enorme druk om te voldoen aan elke persoon die misschien liever dingen anders willen, maar niet durven uit angst om anders te zijn.

Etiquette is een gebied waar de begrippen Omote en Ura kan met voordeel toegepast.

Etiquette, of manieren, zijn Omote: het gezicht dat de individu laat zien. Het is uiterst belangrijk voor de Japanners om in staat zich te gedragen in overeenstemming met de verwachtingen van de maatschappij. Zo moet een jonge man of vrouw een ander gebruik van de taal tonen naar ouder mensen en hogere maatschappelijke posities. Met de democratisering van de post-1945 periode heeft een versoepeling plaats gevonden t.o.v. die ooit nodig waren. Vele klachten zijn er over het feit dat de jongere generatie niet weet hoe correct te gedragen. De Omote kant van etiquette is uitglijden.

Voor de Ura zijde van de etiquette, zou je eigen thuis het beste voorbeeld zijn. Omdat het huis Ura is, kunnen mensen thuis ontspannen en zich veel meer informeler gedragen. Kleding en praten zijn zowel ontspannen en gewoon en het eten is meestal gewoon in plaats van formeel. Echter, de verdeling van Omote en Ura is niet absoluut, zelfs hier. Familie thuis kan meer ontspannen in gedrag dan wanneer het zich in het openbaar bevindt, maar een jongere broer is nog steeds voorzichtig zijn oudere zus zijn ouder zus te noemen en iedereen is beleefd tegen de vader ook al is het op een informele manier.

Etiquette is een complex onderwerp, omdat het onderscheid wordt opgesteld door de samenleving. "Ik" is een eenvoudig woord, maar in het Japans, kan het op tenminste zestien verschillende woorden gebruikt worden en elk heeft een andere implicatie over de relatie tussen de spreker en luisteraars. Het kiezen van het verkeerde woord zal iemand die het onderscheid belangrijk vindt beledigen.

Maar nu weer terug naar Martial Arts. Wat heeft dit nu allemaal met ons Wado te maken?
In Wado zie je heel vaak technieken die aan de buitenkant overduidelijk lijken maar als je het eenmaal zelf moet uitvoeren dan merk je dat er veel meer voor komt kijken. Bij Wado gebeurt er heel veel onder het oppervlak. Op zich is dit ook al Omote en Ura. Maar ook de bedoelde uitvoering van een techniek, nog even los van de vele niveau's, heeft een Omote en een Ura versie. Het uitvoeren van je examenstof t.o.v. het interpreteren van de technieken is ook Omote en Ura. Of bijvoorbeeld als je er alles aan hebt gedaan om een techniek te leren met de concepten en principes daarin (en dan bedoel ik decennia) kan het gebeuren dat je er iets van moet afwijken. Dit kan zijn doordat je lijf dit gewoon niet kan. Maar dan nog moet je binnen de grenzen van je stijl blijven.

Daarom is het belangrijk om binnen de grenzen van je stijl te blijven en je er alles aan moet doen om op juiste wijze je stijl te leren. Iedere stap die jezelf invult geeft een afwijking van de samenhang in de stijl. uiteindelijk ontstaan er dan grote afwijkingen (kleur lokaal) en gaat kennis verloren.

Maar ook is het gebruikelijk om niet alles buiten de Dojo te laten zien. Ook dat is Omote en Ura ofwel buiten en binnen de Dojo. Niet alle technieken en alle informatie is geschikt om buiten de Dojo te tonen of te delen. Dit is vaak omdat het lang duurt om het te leren of te begrijpen met het risico dat het een eigen leven gaat lijden. Meer reguliere aandacht/lessen geeft meer garantie dat het bij de leerling zal borgen.

Maar ook binnen de Dojo is Omote en Ura van toepassing. denk daar maar zelf eens over na.

tot zover.